Terapia integracji sensorycznej opiera się na rozwoju prawidłowego odbioru i analizy bodźców dostarczanych z otoczenia przez zmysły zewnętrzne (wzrok, dotyk, słuch, smak, węch) oraz płynące z własnego ciała przez zmysły wewnętrzne (czucia głębokiego i równowagi). Jest dla dziecka bardzo atrakcyjna, ponieważ ma charakter wesołej i energicznej zabawy ruchowej. Podczas tej terapii dostarczane są dziecku takie bodźce, których najbardziej potrzebuje jego system nerwowy. Zajęcia z integracji sensorycznej odbywają się w dużej sali wyposażonej w specjalistyczny sprzęt i pomoce do stymulacji wszystkich zmysłów. Terapeuta przygotowuje dla każdego dziecka indywidualny program dostosowany do jego potrzeb. Sprzyja to utrzymaniu zainteresowania dziecka i wzmocnieniu jego samooceny dzięki osiąganym sukcesom.
Terapia integracji sensorycznej ma szerokie zastosowanie i jest metodą wspierającą rehabilitacje dzieci. Najczęściej wykorzystywana jest w pracy z dziećmi z Autyzmem, Zespołem Aspergera, Zespołem Downa, mózgowym porażeniem dziecięcym, trudnościami w uczeniu się, nadpobudliwością psychoruchową (ADHD), zaburzeniami rozwoju psychoruchowego.
Jeśli Dziecko:
– sprawia wrażenie niezgrabnego ruchowo;
– często myli strony prawo – lewo;
– jest nadmiernie aktywne lub zbyt mło aktywne ruchowo;
– ma trudności z utrzymaniem równowagi;
– ma trudności manualne (wycinanie nożyczkami, zapinanie guzików, wiązanie sznurowadeł…);
– ma trudności z dużą motoryką (kopanie, łapanie czy rzucanie piłki);
– jest nadmiernie wrażliwe na dotyk, dźwięki, bodźce wzrokowe;
– nie reaguje na wyraźne bodźce bólowe;
– ma opóźniony rozwój mowy;
– ma trudności z koncentracją;
– wykazuje słabą organizację zachowania;
– ma niskie poczucie własnej wartości;
– ma zaburzone relacje społeczne.
Może to być do przeprowadzenia diagnozy procesów integracji sensorycznej. Jednak występowanie jednego z objawów nie stanowi podstawy do diagnozowania zaburzenia.